Chaing Mai
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
15 December 2013 | Thailand, Chiang Mai
Soadikaaaaa lieve allemaal,
Het is weer tijd voor de tweede blog. Wij zitten nog steeds in Chiang Mai, wij zijn ons vertrek richting Pai steeds weer aan het uitstellen omdat hier onwijs goed bevalt. We slapen voor drie euro per persoon, op een heerlijk bed die net zo ligt als mijn bed thuis, hebben goede WiFi en moeten de wc en douches delen maar die zijn schoon, so who cares?
Nou om verder te gaan waar ik met mijn vorige blog was geëindigd;
Maandag 9-12 werden we om half 10 opgehaald door onze gidsen om richting de jungle tour /olifanten tour te gaan. Het was ongeveer 2 à 3 uur rijden richting de berg en tussen door hadden we twee stops de vlindermarkt en op de markt. Voor dat we gingen hiken aten we wat in klein huisje aan de zijkant van de stijle weg, nadat we gelunchend hadden begon de tocht. We (ik) had het hiken behoorlijk onderschat, het was echt heel steil,vaag pad en dan was het ook nog onwijs warm. Als ik hijgend bij de eerste stop aan kwam zaten de gidsen al aan hun sigaretjes alsof het allemaal niks voorstelde...
Na 3,5 uur kwamen we bij de bestemming aan. Een heel klein dorpje in de bergen er stonden 5 houten huisjes met rieten daken en 2 grote slaaphutten. We keken uit op de olifanten, die sliepen 50 meter van ons af.
Toen iedereen weer een beetje bekomen was, ging je in duo's op de olifanten rijden. 'Onze' olifant heette Memo een erg grappig, brutale en slechte luisterende olifant. Van te voren hadden we banaantjes gekocht en die had hij denk ik al gezien. Iedere keer kwam haar slurf weer naar achter op zoek naar de banaantjes. Willem zat op zijn nek met zijn benen achter de oren van de olifant geklemd en ik zat op het zitbankje :). We hebben denk ik een half rond gereden door de omgeving, prachtig!!!
De volgende morgen werd je om 8 uur op het ontbijt verwacht, veel mensen waren al wakker omdat je op een dun matje lag met daar onder een bamboe vloer. Ik heb die nacht heeerlijk geslapen en werd wakker van de geluiden om ons heen. Na het ontbijt werden de olifanten gewassen drie grote en 1 kleintje. Je zag die beesten genieten in het water; kop je onder, het water rond spuiten.
Nadat ieder zijn tas weer had gepakt ging we in een jeep richting de rivier. Daar hebben we geraft en op bamboe vlotten gevaren. En als afsluiting naar een waterval maar daar had niemand meer echt zin in. Maar het was een pracht trip!
Alleen Willem had van dit alles niet echt kunnen genieten omdat hij erg veel last van keel had. Zaterdag begon het al, ik vertelde hem dat ik dat al vaker had gehad. En dat het na 2 dagen wel weg zou gaan. Na twee dagen was het nog niet weg, het werd alleen maar erger. Zijn gezicht stond op onweer en kon niet meer normaal drinken en eten. Toen we terug kwamen wou hij naar het ziekenhuis om te laten kijken wat het was. Ik zei nog 'kunnen we toch ook morgen doen? ' ik dacht dat hij zich wat aanstelde. Ik had het immers ook al een paar keer gehad en zoveel pijn deed t nou ook weer niet. Willem wou echt naar het ziekenhuis, dus wij richting het ziekenhuis. We werden goed en snel geholpen. Bij de dokter bleek hij een enorme pushbal in zijn keel te hebben. De dokter vertelde dat het erg veel pijn doet en dat je enorm beperkt word in je doen en laten. Oeps......... Hij heeft dus echt heel veel pijn, dacht ik. Toen er verteld werd dat het zo weg zou gaan met een spuit en een medicijnen kuur, zag je de oplichting bij Willem. Toen we na 40 minuten weer naar buiten liepen was de pijn al enorm verminderd. Nu gaat het goed met de keel van Willem hij heeft er geen last meer van.
En ik, ik heb mijn eerste leerervaring al gehad. Ik weet niet alles, ik kan niet voelen wat iemand anders voelt en ik zal niet meer zeggen stel je niet zo aan. Af en toe zal dat nog lastig worden maar ik ben wel even met mijn neus op de feiten gedrukt.
De volgende morgen een scooter gehuurd wat rond gereden. Gestopt waar we wilden. Bij een van de tempels ontmoette we een man uit Bangkok die vertelde dat we aan het eind van de middag om 5 uur terug moesten komen omdat dan alle monniken zouden gaan bidden. Zo gezegd zo gedaan, het was erg ingrijpend, het kwam binnen. Er zaten 90 monniken van oude mannen tot jongens van 7- 8 jaar. Ze kende de hele tekst uit hun hoofd. Het was heel erg mooi, je werd er stil van.
De dag erna naar een tempel boven op de berg gereden 10 km boven op de top. Ik vond alleen de rit er naar toe mooier dan de tempel daar. Vervolgens naar de dierentuin gegaan waar bijna geen dieren waren.... Maaaaaar Willem heeft daar wel giraffen gevoerd.
Verder doen we hier alleen maar we zin in hebben slapen uit, ontbijten wat gaan bedenken waar we zin in hebben. Af en toe huren we een scoot en de andere keer gaan we in de tuin liggen en een boek lezen of een uitzending terug kijken.
Morgen gaan we denk ik weer een scooter huren en opzoek naar de zilveren tempel, schijnt de parel te zijn van Thailand.
De planning is nu dat we woensdag richting Pai vertrekken, maar dat kan ook nog veranderen. We zien wel!
Lieve allemaal dit was 'm weer voor deze week.
Dikke kus
Het is weer tijd voor de tweede blog. Wij zitten nog steeds in Chiang Mai, wij zijn ons vertrek richting Pai steeds weer aan het uitstellen omdat hier onwijs goed bevalt. We slapen voor drie euro per persoon, op een heerlijk bed die net zo ligt als mijn bed thuis, hebben goede WiFi en moeten de wc en douches delen maar die zijn schoon, so who cares?
Nou om verder te gaan waar ik met mijn vorige blog was geëindigd;
Maandag 9-12 werden we om half 10 opgehaald door onze gidsen om richting de jungle tour /olifanten tour te gaan. Het was ongeveer 2 à 3 uur rijden richting de berg en tussen door hadden we twee stops de vlindermarkt en op de markt. Voor dat we gingen hiken aten we wat in klein huisje aan de zijkant van de stijle weg, nadat we gelunchend hadden begon de tocht. We (ik) had het hiken behoorlijk onderschat, het was echt heel steil,vaag pad en dan was het ook nog onwijs warm. Als ik hijgend bij de eerste stop aan kwam zaten de gidsen al aan hun sigaretjes alsof het allemaal niks voorstelde...
Na 3,5 uur kwamen we bij de bestemming aan. Een heel klein dorpje in de bergen er stonden 5 houten huisjes met rieten daken en 2 grote slaaphutten. We keken uit op de olifanten, die sliepen 50 meter van ons af.
Toen iedereen weer een beetje bekomen was, ging je in duo's op de olifanten rijden. 'Onze' olifant heette Memo een erg grappig, brutale en slechte luisterende olifant. Van te voren hadden we banaantjes gekocht en die had hij denk ik al gezien. Iedere keer kwam haar slurf weer naar achter op zoek naar de banaantjes. Willem zat op zijn nek met zijn benen achter de oren van de olifant geklemd en ik zat op het zitbankje :). We hebben denk ik een half rond gereden door de omgeving, prachtig!!!
De volgende morgen werd je om 8 uur op het ontbijt verwacht, veel mensen waren al wakker omdat je op een dun matje lag met daar onder een bamboe vloer. Ik heb die nacht heeerlijk geslapen en werd wakker van de geluiden om ons heen. Na het ontbijt werden de olifanten gewassen drie grote en 1 kleintje. Je zag die beesten genieten in het water; kop je onder, het water rond spuiten.
Nadat ieder zijn tas weer had gepakt ging we in een jeep richting de rivier. Daar hebben we geraft en op bamboe vlotten gevaren. En als afsluiting naar een waterval maar daar had niemand meer echt zin in. Maar het was een pracht trip!
Alleen Willem had van dit alles niet echt kunnen genieten omdat hij erg veel last van keel had. Zaterdag begon het al, ik vertelde hem dat ik dat al vaker had gehad. En dat het na 2 dagen wel weg zou gaan. Na twee dagen was het nog niet weg, het werd alleen maar erger. Zijn gezicht stond op onweer en kon niet meer normaal drinken en eten. Toen we terug kwamen wou hij naar het ziekenhuis om te laten kijken wat het was. Ik zei nog 'kunnen we toch ook morgen doen? ' ik dacht dat hij zich wat aanstelde. Ik had het immers ook al een paar keer gehad en zoveel pijn deed t nou ook weer niet. Willem wou echt naar het ziekenhuis, dus wij richting het ziekenhuis. We werden goed en snel geholpen. Bij de dokter bleek hij een enorme pushbal in zijn keel te hebben. De dokter vertelde dat het erg veel pijn doet en dat je enorm beperkt word in je doen en laten. Oeps......... Hij heeft dus echt heel veel pijn, dacht ik. Toen er verteld werd dat het zo weg zou gaan met een spuit en een medicijnen kuur, zag je de oplichting bij Willem. Toen we na 40 minuten weer naar buiten liepen was de pijn al enorm verminderd. Nu gaat het goed met de keel van Willem hij heeft er geen last meer van.
En ik, ik heb mijn eerste leerervaring al gehad. Ik weet niet alles, ik kan niet voelen wat iemand anders voelt en ik zal niet meer zeggen stel je niet zo aan. Af en toe zal dat nog lastig worden maar ik ben wel even met mijn neus op de feiten gedrukt.
De volgende morgen een scooter gehuurd wat rond gereden. Gestopt waar we wilden. Bij een van de tempels ontmoette we een man uit Bangkok die vertelde dat we aan het eind van de middag om 5 uur terug moesten komen omdat dan alle monniken zouden gaan bidden. Zo gezegd zo gedaan, het was erg ingrijpend, het kwam binnen. Er zaten 90 monniken van oude mannen tot jongens van 7- 8 jaar. Ze kende de hele tekst uit hun hoofd. Het was heel erg mooi, je werd er stil van.
De dag erna naar een tempel boven op de berg gereden 10 km boven op de top. Ik vond alleen de rit er naar toe mooier dan de tempel daar. Vervolgens naar de dierentuin gegaan waar bijna geen dieren waren.... Maaaaaar Willem heeft daar wel giraffen gevoerd.
Verder doen we hier alleen maar we zin in hebben slapen uit, ontbijten wat gaan bedenken waar we zin in hebben. Af en toe huren we een scoot en de andere keer gaan we in de tuin liggen en een boek lezen of een uitzending terug kijken.
Morgen gaan we denk ik weer een scooter huren en opzoek naar de zilveren tempel, schijnt de parel te zijn van Thailand.
De planning is nu dat we woensdag richting Pai vertrekken, maar dat kan ook nog veranderen. We zien wel!
Lieve allemaal dit was 'm weer voor deze week.
Dikke kus
-
15 December 2013 - 15:30
Michelle:
Haaaaa allerliefste schatten!!
Geweldig verslag, arme Wil hihi! Geniet ervan liefjes, klinkt allemaal zo gaaf ben mega jaloers!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
15 December 2013 - 18:05
Opa Theo:
Dag lieverd, ik zou haast "klieverd" hebben geschreven: dat woord gebruikte ik ooit op reis door Afrika toen oma zo maar was gaan wandelen in een bos. En ik maar zoeken midden in " no where". Ik heb toen de woorden 'klier' en 'lieverd' maar samengevoegd tot "klieverd". Dus als die arme Willem zegt dat het pijn doet, weet je dat hij je klieverd mag noemen (namens en op gezag van je opi). Wat beleven jullie al veel in die twee weken en wat gaat de tijd snel.Wel fijn dat jullie geen enkele haast hebben en geen afspraken: waar het mooi is, blijf je gewoon wat langer. Mooie foto"s. Hier hebben we alles klaar voor de feestdagen: kerstboom uit de tuin staat achter met lichtjes. In huis alles in kerstsfeer. Eerste kerstdag zijn we bij Ellen / Marco. We eten geen Thaise kip, maar wilde eendenbout.
Lieverd, we genieten van jullie verslagen en met skype is het helemaal tof. Kusjes oma / opa xxx -
15 December 2013 - 19:13
Roy :
Woehoeee, i'm jalous! Klinkt heerlijk, ultiem genieten :) Snel skypen, mis jullie! X -
15 December 2013 - 20:51
Carla & Theo Oudkerk Pool:
Dag lieverds, wat fijn om te lezen dat jullie zo genieten.Maar jullie maken wel wat mee hoor.Nog maar twee weken weg en al achter een verlenging van Marleens visum aan geweest en nu Willem naar het ziekenhuis. Het kan wel toe. ,K ben blij dat ik het ziekenhuis niet wist.Geen zorgen over gemaakt.En nu goed begrepen dat jullie het samen best redden.Op naar het volgende avontuur.,k Vind het zelf heel gek, maar ik vind het heerlijk om jullie reisverslag te lezen, maar lekker thuis op de bank. De kaarsen aan.de kerstboom buiten brandt, opa een kop chocola en ik koffie.En natuurlijk wat lekkers erbij.Laat mij voorlopig maar thuis.Donderdag komt mamma de auto omruilen,ik heb de tas met snoep al klaar gezet.Het is wel vreemd dat Moon niet komt. Maar ook wel weer makkelijk. ,s Avonds en ,s morgens vroeg niet uitlaten Jullie merken het, we worden oud.Lieverds, tot het volgende bericht. oma -
15 December 2013 - 21:56
Mama:
Ha die lieve leentje, het blijft heerlijk om ook de verhalen te lezen...en wat een wijs zelfinzicht :-)) blijf dat ontwikkelen, word je alleen maar krachtiger van.
Chang May is heerlijk hè en fijn dat jullie tijd hebben. Twee weken weg nu maar het lijkt al veel langer, jullie beleven zoveel. Hier ook hoor, de tijd snelt voorbij. Vrijdag pikken we Sander weer op van school en hopen diep in Frankrijk te overnachten. Gek hoor zo zonder jullie.
Moonie gaat dinsdagavond naar Lenie en Wim. Fijn hoor dat dat kan, ze (ja,ja) heeft het daar zo heerlijk. Nou lieverd we houden ook vanuit Frankrijk contact hoor. Dikke kus, Mam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
